MENSE RECHTEN

Verzekerd van ellende

Datum: Haarlem, 14-02-2017

Auteur: Martijn Mense

De heer K heeft een moeilijke tijd achter de rug. Na een echtscheiding is hij zijn woning kwijt geraakt en is hij enige tijd dakloos geworden. K. zit tegen de pensioengerechtigde leeftijd aan dus solliciteren had voor hem niet zo veel zin. Hij heeft een uitkering. Die uitkering is iets meer dan € 950,00 per maand.

Deze uitkering wordt beheerd door de gemeente H. De gemeente had voor K. bedacht dat hij bij zorgverzekeraar X. verzekerd moest worden. De gemeente verzekert haar beheersgevallen namelijk altijd bij X.

Het inkomensbeheer door de gemeente houdt onder meer in dat zij de huur en de zorgverzekeringspremie voor K. betaalt. De huur is
€ 400,00 per maand en de premie die X. rekent, is nu ongeveer € 110,00 per maand. Omgerekend naar een percentage is K. meer dan 10% van zijn inkomen kwijt aan X.

Je zou denken dat X. het prettig vindt dat de gemeente de premie betaalt want daarmee is X. er zeker van dat hij zijn premie ontvangt. X. lijkt dat helemaal niet prettig te vinden. De systemen van X. kennen de smaak "betaling door een derde" namelijk niet. Die systemen kennen alleen automatische incasso en betaling per acceptgiro.

De gemeente betaalt de premie en geeft dus geen automatische incasso af aan X. X. stuurt daarom iedere maand een acceptgiro die iedere maand ongebruikt de prullenbak in kan omdat de gemeente die niet nodig heeft. X. rekent wel iedere maand € 1,00 extra voor die acceptgiro aan K. met als omschrijving ‘opslag betaalwijze’.

Een ander probleem van het niet automatisch kunnen incasseren, is dat de facturen van ziekenhuizen, apothekers en specialisten die onder het eigen risico vallen apart bij K. in rekening gebracht worden. K. kan die niet betalen nu zijn inkomen grotendeels op gaat aan huur en de door X. gerekende premie. Daarnaast is het K. niet duidelijk waar al die facturen vandaan komen omdat hij vrijwel nooit in een ziekenhuis of bij een dokter komt en een omschrijving ‘zorg’ met daarna zestien cijfers nogal wat aan duidelijkheid te wensen overlaat. Het gaat in dit geval om een bedrag van zo’n € 170,00.

Een andere bijzonderheid van deze facturen is dat zij bij elkaar ruim boven het eigen risico van K. komen. Waarvoor ben ik dan verzekerd? vraagt K. zich af.

Met dat soort vragen houdt X. zich liever niet bezig want als de facturen na veertien dagen nog niet betaald zijn wordt de vordering eerst een paar keer verhoogd met enkele tientjes aan ‘administratiekosten’ en daarna gaat de vordering ‘naar de deurwaarder’. Die vordering bestaat dan ineens uit premie die weliswaar door de gemeente is betaald, maar door X. in mindering is gebracht op de mysterieuze zorgfacturen.

‘Naar de deurwaarder’ is het zwarte gat van zorgverzekeraar X. Wiens zaak bij de deurwaarder ligt, is voorbij alle hoop als we X. mogen geloven.

Helemaal ten onrechte is dat niet. K. wordt weer enige tijd later gedagvaard. K. gaat niet naar de rechter om zijn verhaal te doen, maar stuurt een brief naar de deurwaarder. Dat had K. niet moeten doen. De deurwaarder neemt de brieven (terecht) voor kennisgeving aan. K. wordt bij verstek veroordeeld.

Tegen de tijd dat de deurwaarder het verstekvonnis aan K. betekent, is de vordering opgelopen tot € 791,00.

K. besluit nu toch maar eens een advocaat te raadplegen.

Ik heb verzet voor hem ingesteld. In de procedure is de opbouw van de vordering aan de orde gesteld in het licht van de betalingen die door de gemeente waren gedaan. X. produceerde in reactie daarop een aantal specificaties en aanmaningen die de kwestie niet bijzonder veel duidelijker maakten. De zaak staat nu voor vonnis.

De kwestie K. is naar ik meen een goed voorbeeld van een doorgedraaid en gebureaucratiseerd systeem dat het doel van een en ander - financiering van zorg - behoorlijk op de achtergrond dringt. Het wrange voor K., die voor wat betreft de kafkaëske kwaliteiten van zijn zaak zijn achternaam mee heeft, is bovendien dat de premie die hij had moeten betalen ‘gewoon’ is betaald.

De afloop van de zaak K. zal in een volgend blog aan de orde komen.

 

Martijn Mense, advocaat te Haarlem